sus(tu)

şimdi ne zaman gece olsa burada,
arkamda ağlayan o çocuğun sesi var duvarlarımda.
umutları ördüğü saçlarında kalan,o.
uçlarında kurdelalar, uçuşmuyor rüzgarda.
oysa nasıl sıkı sıkıya tutunmuştu martıların kanatlarına.
bir güneşe emanet yüzü, elleri saklı bir baharda.






"kadın korktu
kadın sustu, avazı çıktığı kadar."





neslihan


kış


2008