12 Ağustos 2008 Salı

biliyorum...










çivisi tutmuyor aklımın
bileklerim yorgun
dizlerim hareketsiz
düzensiz cümleler kuruyorum.
biliyorum...
kayan yıldızları sayıyorum
başımı yasladığım otobüs camından
şehirler arası uzun mesafelerde bırakıyorum kokumu
yastık altı düşler
ve bir kaç dua belki
yarım yamalak ezberimde kalan
avuçlarındaki ateşi ödünç almaya yetiyordu bir zamanlar
şimdi!!
şimdi aşkın, kozasını yırtıp atan bir kelebek gibi
özgür... telaşlı... heycanlı...
dokunamıyorum kanatlarına.
korkuyorum... bilmelisin...
gelişini bekliyorum, dirseklerimi dayadığım bahçe çitlerinin ardında
mutlu bir pazar kahvaltısı
belki bir bayram sabahı
yada bir doğum günü
gözüne kaçacak güneş
gülümseyeceksin
biliyorum
bekliyorum
geleceksin!!!










neslihan öncel /oda

ay zamanı