9 Eylül 2009 Çarşamba

yara I

.





“yaralarımız eskiydi
.
izleri tanıdık...”



yara I



yağmurlar yağıyor şehrin ağrıyan yerlerine
mor bulutlu geceler göç ediyor
yastığımın altında sana sakladığım son uyku
rüzgar panceremin önünde
sardunyalar yaprak döküyor
bir mum daha yaktım karanlığa
fitili tükenmekte
zaman bitiyor...






neslihan öncel/ yara
eylül 9/2009





.

2 yorum:

evo dedi ki...

sözün bedene büründüğü an, diyorum dizelerini okurken..
Kendime dönüyorum, içimde çok eski bir yara sızlıyor..

sıradan cümleler dedi ki...

mina <3