19 Kasım 2008 Çarşamba

yoktum!

...







"kokunu yasla sırtıma ve sakla
uzun bir yol sana kaybolmak için
al ve git!
yoksul bir kimsesizlik
emanet ettim düşlerine
git!"







uzak ve yorgun bir bahardan bakacak gözlerin... izleyeceksin tüm adımlarımı. ve ezberleyeceksin adımın geçtiği tüm sokakları... caddeler sana bakacak, vuracak rüzgar yüzüne, sert bir tokat gibi patlayacak yanağında. karanlık odamın penceresinden izleyeceğim seni. sözler saklandı, yarım yamalak kurduğumuz cümlelerin ardına.. herşey olması gerektiği zamanda, olması gerektiği gibi. değil/mi?

kırık bir camdan esiyorsun şimdi, uzaktan.. ve saçlarım savruluyor geceye. unutabilirim adınla başlayan günü. yanağımdaki çukur mezar. gülüşüm tören olsun. yazılmamış ne varsa sığdırdım avuçlarımdaki çatlaklara. sustum. en çok onlar sevdi seni. ben yoktum.


onlar!

onlar yaslarken terli bileklerini sana ve için için kemirirken seni dillerinden düşen her kelimede, ben hecelere böldüm kendimi. saklandım kapıların arkasına. ellerim dizlerimde. sustum. suçluydum. en çok onlar sevdi seni.
ben
yoktum.






neslihan öncel / kırık zaman











....

Hiç yorum yok: