22 Aralık 2008 Pazartesi

yine soğuk..

...





susuz şehirlerin çocuklarıyız biz
yollarımız kayıp
gölgelerimiz ait olmayan topraklarda
seni düşünüyorum bazen... ve beni
eksiklerim, hatalarım ve söylediğim tüm yalanlar
beynimi tokatlıyor
tamamlanması zor
tanımlar imkansız
derin bir nefes çekiyorum
dışarısı soğuk
dişlerim birbirine vuruyor
çöksem dizlerimin üzerine
biliyorum kapanacak gözlerim
korkuyorum aslında
hiç birşey düşlerimdeki gibi değildi
uzun yol çizgileri
ara sokaklar
yanımdan geçen insanlar
yenmiş tırnaklarım
kirli yataklar
yastıklara düşen saçlarım
inkar edebilmeği isterdim
hücrelerime sinen laneti
kaç iklimden geçmem lazım
kaç geceyi bağlamam lazım bir diğerine
kimbilir....
öyle çok sevdimki onları
öyle umarsız düştüm yollara
her defasında başka bir otobüsün camına yasladım başımı
hepsi soğuk ve kalbim hep kırılgandı
çoğu zaman kırılan parçalarımı bırakarak ve yutkunarak
arkama bile bakmadan, daralan nefesimi sıktıkça sıkarak
döndüm...
yine başladığım yerdeyim
mavi duvarlara düşüyor gölgem
şimdi kış
pencerem kapalı
yine soğuk.....





neslihan öncel/ kırık zaman

aralık 2008












..

3 yorum:

efrasiyab dedi ki...

sessiliğin kelimeleri olsaydı da yazsaydım yorum diye.

melidesidero dedi ki...

kelimesi kelimesine anlamak ne güzel
kelimesi kelimesine anlamak ne azap verici
ve anlaşılmak kelimesi kelimesine nasıl sızlatıyor içimi
bi bilsen neslim
ama biliyorsun işte...

sıradan cümleler dedi ki...

zaman meliha.. zaman canımı acıtıyor...