20 Ocak 2009 Salı

o ben değildi...

..


yüzüm siliniyor aynalardan
ve sen sesleri duymuyorsun...





"gözlerin eski bir göçtü...
suskun ağzın soğuk bir iklim..."





bekledim, söylemeyecek yüzünü neden duvara döndüğünü. sakladım ellerimi, görmedi avuç içlerimdeki denizleri... gidişini süsledim aklımda kalan bir kaç anla... kapı, duvar, ayna... açık kalan kapının aralığından sızdı gölgem odaya.. evet, tamam, kabul! inkar etmedim duvarlarını gözlerimle yıktığımı... ve bıraktım aynaları, bir köşesinden silinirken yüzüm, kendini görebilecekti biten hergünün ardından. kabul, adımlarım sertti/ ellerim sıcak...





"gözlerin sarhoştu sevişirken
ve öldü doğacak çocuklarımız..."





bilmediğin bir şehirde yürümek, bir adamın çelişkilerinde kaybolmak gibi bir şeydi ... Baktım, uzun bir yol ardımda, ve aslında bana ait olmayan bir çok söz... söylenesi değildi sözlerim ki bu yüzden adımı sormadı beni sevdiğini söylerken, sırtımdaki adamları görmedi. sokuldu yanıma, sarıp sarmaladım üşüyen gölgesini, hiç birşey söylemedim yanına uzanırken... sesimi boğdum göğsünde.. ağlamadım aslında, bunu biliyordu.. gözlerim yorgundu ve düşen sadece bir su damlasıydı... gözlerimi yumdum,ellerimi sürdüm omuzlarına.. anladım... o ben değildi...





neslihan öncel /adam
kış 2009








...

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Hiç ağlamadığın bir şey mi yoksa sana anlatmaya çalıştığım...