Kafiyesiz...

Söz küstü!

Suya düştü nefesim.

Sessiz masallar anlatıyorum şimdi,

Çakıl taşlarının uykusuna.

Sararan birkaç hecenin arasına,

Unut diye sakladım yollarımı.

Unut!

Benden bilme senden geleni,

Kırılan camlardan sızıyordu soğuk.

Öyle zamansız yağan yağmurların,

Yüzsüz dokunuşlarıydı aslım.

Sinene kendinden mutedil ağrılar bırakan.

Sancıyla çökerken gece şehrime,

Bir özsözün olsun istedim.

Birazda sana essin ıhlamur ağaçlarımın kokusu.

Elden ayaktan kesilen felçli cümlelerim,

Senin yazgının kenar süsüydü.

Uzaktan izledim.

Kafiyesiz birkaç tümcenin içinde,

Bul istedim anlatamadıklarımı.

neslihan öncel/kafes
6 mayıs 2009





blog içerisindeki yazı ve şiirler neslihan öncel'e ait olup izinsiz kullanılamaz.