o kadın

boş caddelerin
alçak kaldırımlarında
ziyan edilmiş
bir hayat vardı
yağmur yağmadan önce...
hayalet gibi adımlar
bunca zaman
o kadında nefes aldı
gökyüzünde sönmüş yıldızlar gibi
Kristallnacht'ın kırılan camı,
kadının etrafında
siyah caddelerde
gözlerinde ki dehşet
ölümün trenine
kesilen ve ayrılan
bozulan ve bükülen
demiryolları yolları boyunca
onu neyin yuttuğunu aradı
hüznü avuçlarında
bir ezber gibi
yürüdü...
susturulan bir çığlığın
gözyaşları parladı..


sesler

izler

yazgı


birisi sadece
hayır demiş olsaydı
birisi sadece
zamanında dökebilseydi
dilinin ucundaki sözcükleri
adil olabilseydi hayat
belki de...
kadın
kurtarabilirdi yarını
değiştirebilirdi yazgıyı




neslihan öncel/ oda