bir şarkıyı bozuyorum
kesik parmaklarımla
kalbim mühürleniyor
üşüyor duvarlarım
dilsiz bir günden arta kalan
çıplak bir gece ...
renkler siliniyor gözlerimden
kokum uçup gidiyor yastığından
başka şehirlere...
ellerimde ki ter kuruyor
usul usul
ayrık otları ve sarmaşıklar
dolanıyor dizlerime
eksiliyor biriktirdiğim ne varsa
yitik bir kentin topraklarına yazılıyor adım
adım adım sürüyorum gölgemi
sana benzeyen sokaklardan geçiyorum,
geçiyorum habil soylarından
AY tutuluyor Kalbimde
bunu sana anlatamam...
neslihan öncel/oda
22.07.2008
ay zamanı