.
musa'ya
incir ağacından düşen bir çocuğun yaralı dizlerinde ellerim
kulaklarımda "anne acıyor" sesi
bildik bir çocukluğun tanımadığım yüzü
yağmur temizler mi sonu olmayan yolumuzu?
ardımızda geçmişi bırakma isteğimiz zorlarken kalbimizi
aşabiliriz miyiz o tepeyi?
neslihan öncel/ kafes
mart 2009
..
Kayıtlar
1 yorum:
ellerimiz çıplak
gözlerimiz çıplak
yırtarken tenimizi yanma isteği
soluyoruz bir kelebeğin olumsüzlüğünü
ve sebebsiz gibi gülümsüyor
kaçma çabası olumun gayesinden..
dinsel bir törende
gömüyoruz inaçlarımızı
tanrının,allahın
bir çok dillerinde insan oğlunun
anlamsız gelen bu yüceliğinin,
onunde yukselen geceye....
---------------------------
incir...
acıyor anne..
optugun yer
usuyorum temmuzun asfaltında
yokken ustume ortecek yureğin
sen gittinya..
özler oldum,düşmeyi bile incirden.
Yorum Gönder