Yanımdaydı. Boylu boyunca uzanmıştı, kuş tüyleri başımızın altında. Oda soğuk, koynu sıcaktı. Omzundaki yarayı ezberliyordu ellerim. Gözleri kapalı, köyünü anlatıyordu bana. Sonra sustu! Uzaklaştı. Sustu bilinmeze. Avazı yetmedi gecelere sustu. Sustu! Hırçın rüzgârlarda savruldu bedeni. Sustu! Düş müydü? Sustu! Gücüm yoktu, yetişemedim o sabaha. Gitti! Sustu! Siyah bir geceydi, kaldım ardında. Gözlerim nehir…
Gitti!
Sevdim!
Gözlerindeki öfke dolu çocuğun başını sever gibi sevdim.
Aslında bunu hep bildi…
neslihan
kış
2008
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder