“Ziyan edilmiş bir ömrün şahidi olmayacak hiç bir sözün. Ömrün boşlukta dolaşan bir “eyvah!” olup sıyrılacak dilinin ucundan. Camına vuran bir yağmur damlasında, bir rüzgârın ıslık çalan sesinde, bir kelebeğin kanadında, saçlarımın kokusunda kalacak ve sen bunu bileceksin…”
Kokumu bırakıp sokağından geçeceğim, sendeki sessizliği keseceğim soğuk bir gecede. Bekleyişin karlı bir mutfak camında, ağzında kuruttuğun sesinde, yanağına değen dolunayın ışığında kalacak. Kirpiklerin seni koruyamayacak. Hep bir toz zerresi kaçacak gözlerine ve kendinde boğulacaksın nasıl olsa. “Birisi” dokunmadan omzuna, ağlayacaksın.
Yüksek tepeler ve kırılgan ateşböcekleri, arkana saklanacaklar. Ben gölgene, uzaktan bakacağım. Eski bir fotoğrafın içinde bile yan yana gelememişken biz, sarılıp sana rüyalarına karışacağım.
Yıllar öncesinden kutsandım ben. Bu yüzdendir böyle sadık, böyle müşfik ve böyle merhametli olmam. Ruhumdaki asalettir servetim, ellerine bir avuç bıraktığım… Gel ve göm derin çukurlara soylu düşüncelerimi. Zira basit bir ölümdür sana sevgim.
Bildiğim birçok şey var, anlatamadığım hiç kimseye… Göremediklerini gördüm onların. Sırrını çözdüm içindeki kalabalığın, omzundaki yaranın. Tersine çevirdim yazgıyı, bitmeyenin sonundayım. Gömüleni kazıdım toprağından, parlattım. Güneşe benzedi. Ben gibi artık düşlerin. Dün gece yatağına giren bendim. Koynuna sokulan, sarılan sana sımsıkı. Ayaklarına değen benim serçe parmağımdı, seni gülümseten. Sırtında dolaşan benim ellerimdi, ellerinle tuttuğun. Öptüğün bendim, saçlarımı avuçladın önce, sonra… Karanlığı emdi böcekler yine sabah oldu.
Hep mızıkçı bir güne teslim oluyor gece. Sonra birkaç çakıl taşı düşüyor denize, ellerinden. Bir kitabın arasına saklıyorsun keşkeleri. Karınca sesleri kulaklarında, dilinde ılık bir veda, çilek kokuyor bu sabah… Uyandın mı?
Sen pencereni açık tut. Yarın yine gelirim nasıl olsa..
Kayıtlar
1 yorum:
o kadar karanlıkmış ki gece, bir mum yıldızlaşıyormuş adamın gözlerinde.
Yorum Gönder