25 Şubat 2008 Pazartesi

sonra...

yine böyle bir geceydi, nemli ve şuursuz…

iki bıçak gibi sırt sırta vermiş zamanı biliyorduk

ayrı kentlerde adımlıyorduk hayatı

yağmur vardı

ve sen

gözlerimden girerek içime en narin yerlerimi

ansızın ve durmaksızın kendi içine dökmüştün

geceydi…

anımsıyorum, yine böyle bir geceydi

ben savunmasız

sonra..

gün gibi alaz gibi güneş gibi yani nasıl olmuşsa sen de sönmüştün

gittiğin gibi kalmıştı bende her şey

yine gece olmuştum

öksüzüm şimdi

ve buruk bir kalbin acısı duruyordu ellerimde

geceydi…

gözlerini işledin yüreğime

düştüm, kalktım ve lanetler yağdırdım her şeye-ne/me

şimdi yeniden sisli bir gece gibi çöküp üstüme

-ne olur olduğun yerde kal

olduğun gibi kal bende

ve sakın ezberine aldanan bir kanarya kuşu gibi-

benimle olduğun umarsız anlara bir daha dönme!




d

ö

n

m

e



neslihan



kış

2008

2 yorum:

kirmizi dedi ki...

bu kelimeler
bu cümleler
bu satır
bu ardaşık satırlar

hiç de ''sıradan cümleler'' değil

Adsız dedi ki...

Hepsini tek tek okuyorum , ve tekrar tekrar.