karanlık kabuğundan çıkıyorgidemediğim şehirde, bütün acısıyla başka bir soğuk gece başlıyorölüm ışıltısını kaybediyor tenimde rüzgar esmeye başlıyor yenidenHer soluğumda ona yaklaşıyorumgölgeler sokakları bölüyor içimde bir çocuk solarak büyüyor sesini duyuyorum şimdi; “git ve sakın gelmeşimdi değilbiz mumlarını henüz üflemedik”
neslihan öncel / oda 09.04.2008 / 04.31
Kayıtlar
3 yorum:
su gibi aktı gitti içimden,
beyaz gibi kirlendi çabucak.
ama tükenmedi, çünkü güzel bir şiirdi.
şişş sakın ses çıkarma..
yoksa bizi görecek:)
:) kim? çığlık atalım bizi görsün diye :)
Yorum Gönder