mi..

Gözünü kapatmak üzereyken bir çivinin alnına çakılmasıyla sarsılırsın.. Öyle aciz, öyle soluksuz kalırsın bir anda.. Kendi avuçların da tuttuğun suyla boğulurken sen, dibine dibine dalarsın köklerinin.. Benzeme kendine, kendine benzeme!! Aslındı tuzaklara düşüren seni, kendi gözlerindi tavan arasına sakladığın, üzerine mermiler yağdırdığın saçlarındı, gecenin en saçma saatleriydi hesaplar yaptığın kendinle karşı karşıya, kendine doğru, sana doğru ..
Geberik bir oda da yapabildiğim tuşlara dokunabilmek sadece.. Parmak uçlarım bile nefes almıyor.. Saçlarım yorgun, omuzlarıma düşmüyor, yalayıp geçmiyor tenimi.. Oysa kolaydı her şey, basit bir doğruydu yürüdüğüm yol, çıktığım merdiven ve saklandığım ağaç kavuğu..

Kimse görmüyor değil mi beni?

Kimse duymasın sesimi, kokumu duymasın ve dokunmasın gözlerime.. Kimse görmesin.. Sende unutmalısın yerimi.. Unutmalısın..


Şimdi arkanı dön ve içinden say on dan geriye, yapabilirsin değil mi?

nslh@n