Hep aynı soruları soran bir kadının, kendi kemiklerini kemirmesi kadar tehlikeliydi aynalara bakmak ve kendi yüzünü okşamak elleriyle.. Kendine üflemek tenindeki tarçın kokusunu, ellerine yalanlar bırakmak kadar keskindi sınır..
Güçsüzüm ve giderek tükeniyor hücrelerim de ki, kırmızı halklar.. Güçsüzüm.. İşte bu kadar, işte kocaman, işte ben buyum!! Diyecek bir ben tükenmek üzereyken ve hatta bir benin kalmadığını anlatmaya uğraşırken, duvarlara yazmaya çalışırken, neden konuşuyorum hala !!!
Susmalıyım.. Ve artık çenemi kapamalıyım, geçmiş ve geçemişe ait bütün odaların kapılarını ardına kadar açmalıyım.. Belkide yürümeliym odalarda, basmalıyım yerdeki halılara.. Cebimdeki akrepleri, karnımdaki yılanları çıkarmalıyım.. Gözlerimi sökmeliyim yerlerinden ve ellerimi durdurmalıyım.. Kırmalıyım bütün kemiklerimi, un ufak oluncaya kadar ve yakmalıyım kanımı, savurup atmalıyım rüzgara, henüz kar yağmadan.. Soysuz renkler beyaza gömülmeden yapmalıyım..
Uçurumun kenarında oynadım hep, hemen kıyısında ki otları okşayışını sevdim rüzgarın.. Korktuğum halde, dizlerimin üzerine düşüceğim halde, kanayacağını bildiğim halde, geceyi sevdim, karanlığı sevdim..
Kendimden aldım öcümü sabahların körlerinde, kör olmak istedim, bozmak istedim oyunlarımı.. Daha da kaybetmek, daha da yitirmek istedim uzun saçlarımı.. Bile bile batmak istedim oraya, tam buraya, dibe gömülmek ve "vurguna gitti "desinler istedim ardımdan.. Kendi içim de gizli bir savaş bu ve artık bitirmeliyim..
Sınır da ki dikenli tellere takıldı kırmızı elbisem ve ayakkabılarıma çamur bulaştı.. Kurtulmalıyım ve temizlenmeliyim.. Eve dönmeliyim, merak etmişlerdir beni balıklarım.. Eve dönmeliyim ve sokağımı sevmeliyim ayaklarımla.. Limon ağacını kontrol etmeliyim, yeni bir filiz vermiş mi diye.. Mutfağa girmeliyim ve bir çorba yapmalıyım, önce kedime süt vermeliyim sonra babama orta şekerli bir kahve..
Sonra.. Sonra başımı avuçlamalı ve eski fotograflara bakmalıyım. Dünyadan bir haberken, erkenken yani, çocukken, bilmiyorken yıldızların ne olduğunu, "o ıhlamuru içmeyeceğim" diye ağlarken, saçlarımı örerken annem, babam uyumadan önce masal okurken, Tanrının kim olduğunu bilmeden dua ederken yani...
Sonra.. Sonrası yok, aslında varla yok arasında bir sınırda, sigaramdan çıkan mavi bir duman var sadece.. Hepsi bu..
Güçsüzüm ve giderek tükeniyor hücrelerim de ki, kırmızı halklar.. Güçsüzüm.. İşte bu kadar, işte kocaman, işte ben buyum!! Diyecek bir ben tükenmek üzereyken ve hatta bir benin kalmadığını anlatmaya uğraşırken, duvarlara yazmaya çalışırken, neden konuşuyorum hala !!!
Susmalıyım.. Ve artık çenemi kapamalıyım, geçmiş ve geçemişe ait bütün odaların kapılarını ardına kadar açmalıyım.. Belkide yürümeliym odalarda, basmalıyım yerdeki halılara.. Cebimdeki akrepleri, karnımdaki yılanları çıkarmalıyım.. Gözlerimi sökmeliyim yerlerinden ve ellerimi durdurmalıyım.. Kırmalıyım bütün kemiklerimi, un ufak oluncaya kadar ve yakmalıyım kanımı, savurup atmalıyım rüzgara, henüz kar yağmadan.. Soysuz renkler beyaza gömülmeden yapmalıyım..
Uçurumun kenarında oynadım hep, hemen kıyısında ki otları okşayışını sevdim rüzgarın.. Korktuğum halde, dizlerimin üzerine düşüceğim halde, kanayacağını bildiğim halde, geceyi sevdim, karanlığı sevdim..
Kendimden aldım öcümü sabahların körlerinde, kör olmak istedim, bozmak istedim oyunlarımı.. Daha da kaybetmek, daha da yitirmek istedim uzun saçlarımı.. Bile bile batmak istedim oraya, tam buraya, dibe gömülmek ve "vurguna gitti "desinler istedim ardımdan.. Kendi içim de gizli bir savaş bu ve artık bitirmeliyim..
Sınır da ki dikenli tellere takıldı kırmızı elbisem ve ayakkabılarıma çamur bulaştı.. Kurtulmalıyım ve temizlenmeliyim.. Eve dönmeliyim, merak etmişlerdir beni balıklarım.. Eve dönmeliyim ve sokağımı sevmeliyim ayaklarımla.. Limon ağacını kontrol etmeliyim, yeni bir filiz vermiş mi diye.. Mutfağa girmeliyim ve bir çorba yapmalıyım, önce kedime süt vermeliyim sonra babama orta şekerli bir kahve..
Sonra.. Sonra başımı avuçlamalı ve eski fotograflara bakmalıyım. Dünyadan bir haberken, erkenken yani, çocukken, bilmiyorken yıldızların ne olduğunu, "o ıhlamuru içmeyeceğim" diye ağlarken, saçlarımı örerken annem, babam uyumadan önce masal okurken, Tanrının kim olduğunu bilmeden dua ederken yani...
Sonra.. Sonrası yok, aslında varla yok arasında bir sınırda, sigaramdan çıkan mavi bir duman var sadece.. Hepsi bu..
"babam bana masal okur mu bu gece?"
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder