"bul"amadı..

Dar zamanların içine gizlemişti aşkı.. Kim bilir belkide kendi rengine boyamıştı.. Kimseler görmesin kimseler bilmesin diye.. Kaybettiği bir "zaman" vardı.. Kaybettiği bir za-man.. Aslında kendi beyninin kıvrımlarında hızla ilerleyen ve parmaklarından süzülen kelimelerin toplamında eziliyordu kurduğu tüm süslü cümleler..

.....................

Birden fazla düş vardı gri duvarların arkasına sakladağı.. Sıcak bir yaz günüydü duvarları boyadığında, herkes şikayet ediyordu, sıcaktı ve terlemişlerdi.. Bir eliyle yazdı duvarlara düşlerini diğer eliyle boyadı.. Gri bir duvarın arkasındaydı şimdi buza kesmiş düşleri..
Sıcaktı ve şikayet ediyorlardı..
"O" sadece gülümsedi..
Sadece gü-lüm-se-di..

..............

Noktası konulmuş bir cümleye zoraki virgül eklemeye çalışıyorum.. Biliyorum.. Virgülden sonra gelecek hiç bir kelime değiştirmeyecek kaybettiği zamanı.. Ya da ünlemler şaşırtmayacak "O" nu asla ve tüm soru işaretleri cevapsız kalacak..
O halde?
O halde bu vakit susmalıyım.. Ben "sus" malıyım..

...........................

Ve ben sınırları ihlal ettim.. Düşman topraklarında ruhumu kazıdı bedenimden... herşeyi ve hiçbirşeyi silip attı, izinsiz, sualsiz mesken tuttu benliğimin orta yerine sureti. İçime akıttı tüm soğukluğunu.. Üşüdüm..
Belkide kaybettiği zamanı arıyordu en karanlık yerlerimde..
"Bul"amadı..
Ben sadece bir andım belkide yarım kalmış birşeylerin arasına karışan..
"Bul" amadı...

......................

Biliyor musun? Daha sık bakıyorum aynalara.. Her gün derin bir hal alıyor gözlerimin altındaki çizgiler..

nslh@n