Elimde mutlu olmak onlarca neden varken,sanki cımbızla çekiyorum mutsuzlukları hayatın içinden.. Yaptığım bir çin işgencesi belkide.. Kimsenin yapamadığını, yapmayı başaramadığını ben kendime yapıyorum.. Yavaş yavaş veriyorum zehri beynime.. Kötü düşünceler simsiyah yağmur bulutları gibi zihnimde... Düşlerimi sırılsıklam ediyor yağan yağmur.. Korkum yok,acı hissetmiyorum sadece gözlerimden akan koyu kırmızı kan damlaları.. Nefes alıyorum, buradayım.. Duvardaki gelişi güzel yerleştirilmiş bir tuğla gibiyim.. Yerim bu duvar değil biliyorum.. Ufak bir yer sarsıntısında yıkılacak bu duvar farkındayım.. Bekliyorum..
Kendi hayatımda kiracı gibi yaşıyorum.. Bana ait olmayan bir hayat belkide... Eğer hayatım kiralıksa ve satın almayı öğrenmiyorsam,o zaman sahip olduğumdan daha fazlasını hak etmiyorum..Çünkü sahip olduğum hiçbir şey gerçekten bana ait değil...
Her zaman denize yakın bir yerde yaşamaktan keyif alacağımı düşündüm.. Hayatımı daha basit ve sıradan yaşamayı ve herhangi biri olmayı istedim.. Hayallerimi süsleyen buydu.. Denizin kıyısında küçük bir ev..
Ama şimdi bu hayale ne olduğu konusunda hiçbir fikrim yok.. Bir hayalim bile yok..
Kalbim bir kalkanken ve onu indirmeyecekken,başarısız olmaktan, denemeyi bile göze alamayacak kadar korkarken,Yaşadığımı nasıl söyleyebilirim?Eğer hayatım kiralıksa ve satın almayı öğrenmiyorsam,o zaman sahip olduğumdan daha fazlasını hak etmiyorum.. Çünkü sahip olduğum hiçbir şey gerçekten bana ait değil...Uzaklara doğru siyah bir kurdele savruluyor rüzgarda.. Açılmış, tekrar sarılamayacağı noktaya dek uzanmış.. Hayali bir uçuş rüzgarın silip süpürdüğü meydanda,ayakta tek başına duruyorum, duyularım sersemleşmiş duvardaki kırmızı bir tuğla gibiyim.. Önüne geçilemez bir çekim beni sımsıkı tutan, ve bilmiyorum nasıl kurtulabilirim bu karşı koyulmaz kavrayıştan? Gözlerimi ayıramıyorum kuşatıcı mavi gökyüzünden.. Dilim tutulmuş ve çarpılmışım yeryüzünde tam bir uyumsuzum, ben.. Buz tutuyor kanatlarımın uçları,üşüyorum.. Düşündüm düşündüm herşeyi, gereksiz uyarıları,laf kalabalıklarını,beynimi uyuşturan cümleleri.. bir kaptan gerekli bana evime giden yolu gösterecek.. Yüküm boşaltılmış ve taşa çevrilmişim.. Gerginlik içindeki bir ruh bu, uçmayı öğrenmeye çalışan.. Karaya koşullanmış fakat denemeye kararlı..Dünya yukarıda, bir kanat ve bir duanın üstünde.. Benim kirli halem, bir buhar şeridi havanın boşluğunda. Bulutlar arasında görüyorum uçtuğunu gölgemin.. Bir ucuyla sulanan gözlerimin..Sabahın aydınlığında korku vermeyen bir düş sürükleyebilir bu ruhu gecenin çatısından içeri...
Kendi hayatımda kiracı gibi yaşıyorum.. Bana ait olmayan bir hayat belkide... Eğer hayatım kiralıksa ve satın almayı öğrenmiyorsam,o zaman sahip olduğumdan daha fazlasını hak etmiyorum..Çünkü sahip olduğum hiçbir şey gerçekten bana ait değil...
Kendi hayatımda kiracı gibi yaşıyorum.. Bana ait olmayan bir hayat belkide... Eğer hayatım kiralıksa ve satın almayı öğrenmiyorsam,o zaman sahip olduğumdan daha fazlasını hak etmiyorum..Çünkü sahip olduğum hiçbir şey gerçekten bana ait değil...
Her zaman denize yakın bir yerde yaşamaktan keyif alacağımı düşündüm.. Hayatımı daha basit ve sıradan yaşamayı ve herhangi biri olmayı istedim.. Hayallerimi süsleyen buydu.. Denizin kıyısında küçük bir ev..
Ama şimdi bu hayale ne olduğu konusunda hiçbir fikrim yok.. Bir hayalim bile yok..
Kalbim bir kalkanken ve onu indirmeyecekken,başarısız olmaktan, denemeyi bile göze alamayacak kadar korkarken,Yaşadığımı nasıl söyleyebilirim?Eğer hayatım kiralıksa ve satın almayı öğrenmiyorsam,o zaman sahip olduğumdan daha fazlasını hak etmiyorum.. Çünkü sahip olduğum hiçbir şey gerçekten bana ait değil...Uzaklara doğru siyah bir kurdele savruluyor rüzgarda.. Açılmış, tekrar sarılamayacağı noktaya dek uzanmış.. Hayali bir uçuş rüzgarın silip süpürdüğü meydanda,ayakta tek başına duruyorum, duyularım sersemleşmiş duvardaki kırmızı bir tuğla gibiyim.. Önüne geçilemez bir çekim beni sımsıkı tutan, ve bilmiyorum nasıl kurtulabilirim bu karşı koyulmaz kavrayıştan? Gözlerimi ayıramıyorum kuşatıcı mavi gökyüzünden.. Dilim tutulmuş ve çarpılmışım yeryüzünde tam bir uyumsuzum, ben.. Buz tutuyor kanatlarımın uçları,üşüyorum.. Düşündüm düşündüm herşeyi, gereksiz uyarıları,laf kalabalıklarını,beynimi uyuşturan cümleleri.. bir kaptan gerekli bana evime giden yolu gösterecek.. Yüküm boşaltılmış ve taşa çevrilmişim.. Gerginlik içindeki bir ruh bu, uçmayı öğrenmeye çalışan.. Karaya koşullanmış fakat denemeye kararlı..Dünya yukarıda, bir kanat ve bir duanın üstünde.. Benim kirli halem, bir buhar şeridi havanın boşluğunda. Bulutlar arasında görüyorum uçtuğunu gölgemin.. Bir ucuyla sulanan gözlerimin..Sabahın aydınlığında korku vermeyen bir düş sürükleyebilir bu ruhu gecenin çatısından içeri...
Kendi hayatımda kiracı gibi yaşıyorum.. Bana ait olmayan bir hayat belkide... Eğer hayatım kiralıksa ve satın almayı öğrenmiyorsam,o zaman sahip olduğumdan daha fazlasını hak etmiyorum..Çünkü sahip olduğum hiçbir şey gerçekten bana ait değil...
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder