3 Kasım 2007 Cumartesi

yetişemedim...

Koştum arkandan yetişemedim. Oysa son kez el sallayacaktım o limandan.Sen görmeyecektin bilmeyecektin arkandan okunan duaları, ben yinede el sallarken ardından, iyilik meleklerini gönderecektim sağ omuzunun üzerine.
Kaç kez kalktı bu el,kaç kez aşkı uğurladı.Bu son olsun dediğim her anda aslında yeni bir başlangıçtı belkide yaşadığım.Koştum ama yetişemedim.
Okyanusları maviye boyayacaktım söz vermiştim sana. Üzgünüm yapmadım.Küçük bir şişenin dibine gizlenmiş aşkı ellerime alamadım.
Okayanusların dingin maviler olduğunu sanmıştım oysa,yüzmeyi biliyordum. Zannettim ki başarabilirim ardından gelmeyi,büyük kulaçlar atarım gelirim her nereye gidiyorsan.Ne denizci düğümlerini,ne denizin dudakları kurutan tuzunu ne de vurgun yemenin ne demek olduğunu bilmeden önce.
Sen büyük okyanusların özgür insanı, bense kağıttan yapılmış bir sandal. Ne kadar dayanabilirdimki ardından.Sen alışkındın uzak mesafeler aşmaya fırtınalı denizlerde, bense kağıttan yapılmış küçük bir sandal.
Koştum arkandan yetişemedim. Oysa son kez el sallayacaktım o limandan.Şimdi yapabildiğim sadece dua etmek senin için.

Hiç yorum yok: