3 Kasım 2007 Cumartesi

gece

Ve tekrar ay dalgalanıyor,hafifçe içime doğru kayarak.. Sessizliğin kanatlarında gece oradan geliyor.. Görmesemde hissediyorum
ve kalbim oraya doğru hızla uzanıyor.. Çünkü elimde uzun zaman önce donmuş bir gülü tutuyorum.. Yaprakları solmuş,büyümesi durmuş..Biliyorum ki gözlerimin geceye ait perdesi düşmeden önce,korkunun örtülerinin tırmandığını göreceğim günbatımında..
Karanlık ve gecenin sisi hepimizi hırsla yutacak
Gece..Uzun,soğuk,sessiz ve kararlı
Kalbi acı bir pişmanlıkla dolmuş ve üzüntüyle boğulmuş olanlara bir adım daha yakın
Gecenin sessizliğinde kendimi kaybediyorum..
Sessizliğin yokluğunda ,ölümün cidiyetinden artık korkmuyorum
Tek bir fısıltı dudaklarımdan çıkmıyor..Bir tek kelime etmeye halim yok..
kalbim artık daha fazla ağrımıyor..
Çünkü biliyorum ki her şey bir şekilde sona erebilir
......
Bedenim fırtınanın ortasında asılı duruyor..
Katı gözyaşları içinde oyalanıyorum
Zaman şafak vaktindeki toz gibi geçip gidiyor ve kimsenin durdurmaya gücü yok ve belkide cesareti..

Ve biliyorum ki herkesin hayatta ödemesi gereken bir borcu var..Nereden geliyoruz ve nereye gidiyoruz? Kimsenin bilmediğini biliyorum..
Ve herkesin bir günahı var. Emin olduğum bu..Herkesin bir günahı var..Tıpkı benimde olduğu gibi..
Hayatımın yarısı kitapların yazılı sayfalarında ve aynaya her baktığımda yüzümdeki tüm çizgiler daha da belirgin hale geliyor..Ne kadar zamanım kaldı bilmiyorum..
Karanlık ve gecenin sisi hepimizi hırsla yutacak
Gece..Uzun,soğuk,sessiz ve kararlı..
Kalbi acı bir pişmanlıkla dolmuş ve üzüntüyle boğulmuş olanlara bir adım daha yakın..

Hiç yorum yok: